Ik stop met nog een hbo opleiding

Ja het is weer zover. Ik stop met nog een hbo opleiding. Helaas! Ik had het natuurlijk graag anders gezien, maar ik doe het uiteindelijk allemaal voor een reden.

Ik mag trots op mezelf zijn. Op de middelbare school kreeg ik te horen nooit naar het mbo te kunnen gaan met mijn gezondheid, en nu heb ik gewoon drie mbo diploma’s op zak. Maar toch vond ik dat niet genoeg. Toen ik besloot rond te kijken naar een baantje zag ik vrijwel overal, “je hebt hbo denk en werk niveau”. Dus zat er maar één ding op: op naar het hbo.

Maar natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Want ik dacht dat ik de afspraken (met mezelf) die ik altijd op het mbo maakte ook op het hbo kon toepassen, maar niets was minder waar. Dit was hele andere koek. De uren die verwacht werden die je maakt voor de studie gaat tegen alles in mijn lichaam in. Ik bedoel ik werk maar 5 uur per dag voor een reden. En nu zat ik hele dagen aan school te werken. Het huishouden en vooral mijn eigen verzorging ging hier onder leiden. Ik kon het niet allemaal combineren.

Mentaal ging ik er ook op achteruit. “Wat zullen ze wel niet van mij denken?”, ging er rond in mijn gedachtes. En “Iedereen zegt altijd hoe slim ik ben en hoe trots ze wel niet zijn over hoe ik het allemaal doe”. Maar ondertussen lukte het mij niet. Dat neemt natuurlijk zijn tol. Verwachtingen die jij denkt dat anderen over jou hebben, samen met de verwachtingen die je dan jezelf op legt. Er heerste onrust in mijn brein en lichaam. Dit moest lukken. Dat moest gewoon. De druk die ik op mezelf legde was van een ander niveau. Het is waar dat niemand zo hard is voor jou als dat jij voor jezelf bent. De rust kwam pas weer toen ik besloot definitief te stoppen op de opleiding.

Ik sprak hierover met verschillende mensen en bijna allemaal zeiden ze wel niet hoe trots ze waren met wat ik al had bereikt. En dat het niet erg is om toe te geven dat het niet lukte. Dat het super goed was dat ik aan mijn gezondheid dacht in plaats van alleen maar een papiertje.

En dat klopt ook. Ik heb al een heleboel bereikt. Dingen waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou hebben. Om een paar op te noemen: ik heb werk (dus ik verdien momenteel nog zelfstandig mijn geld), ik woon samen, ik heb drie mbo diploma’s, ik heb redelijk wat werkervaring, en natuurlijk goede vrienden en familie waar ik heel veel van hou.

En ik denk dat de angst voor het onbekende en om te verslechteren altijd wel blijft hangen. Dat is ook niet gek, want ik ben ook verslechterd. We blijven namelijk nooit hetzelfde en dat geldt ook voor (onzichtbaar) chronisch ziek zijn. Er zijn tijden dat het goed gaat en tijden dat het slechter gaat. Maar ook tijden dat je redelijk stabiel bent. De één sluit de ander niet uit. Slechte dagen komen, maar ooit komen de goede weer terug. Het is weer wat je definineert aan goed en slecht. Ik dacht eerst dat de dagen dat ik niet kon sporten slechte dagen waren. En nu maak ik mij daar helemaal niet meer druk om. Dus zijn dit nu goede dagen. En de slechte dagen de dagen dat ik misschien iets anders niet kan.

Op Instagram schreef ik: “Het wordt tijd dat ik eens goed ga uitzoeken wat ik kan met deze diploma”s. In plaats van mezelf ziek(er) te maken omdat ik ook nog eens per se een hbo erbij wil hebben.” Oftewel kijken naar wat ik nu heb en dat in mijn kracht laten zetten. Anders zal ik mij altijd waardeloos voelen.

Gepubliceerd door levenmetlepels

Hallo! Ik ben Alexia (28) en ik blog over mijn leven met Myalgische Encefalomyelitis (ME), Fibromyalgie en Scoliose. Mijn blogs houd ik vooral dicht bij mijzelf: mijn ervaringen.

2 gedachten over “Ik stop met nog een hbo opleiding

  1. Ik heb in 2015 mijn studie opgegeven vanwege ME en weet je waar ik spijt van heb? Dat ik het niet al veel eerder heb gedaan. Ik werd in 2012 ziek en de universiteit en mijn ziekte waren zo ontzettend geen match. Als ik op een tempo studeerde dat mijn lichaam aankon zou het te langzaam zijn, mijn eerste studiepunten zouden vervallen voordat ik de laatste binnensleepte. Dus werd ik zowel door mezelf als door mijn studiebegeleider telkens gepushed om meer te doen dan ik aankon, wat crashes en onvoldoendes tot gevolg had. Wat ben ik blij dat ik uiteindelijk slim genoeg was om aan die ellende te ontsnappen.

    Ik heb nu bijstand, maar jij bent toch voor je 18e ziek geworden? Dan heb je denk ik gewoon recht op WAJONG. Ik weet niet bij wie je dat kan uitzoeken en aanvragen, sorry.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: