In deze blog wil ik het hebben over hoe bepaalde keuzes ruimte kunnen opleveren. Al helemaal nadat de meeste van jullie weten dat ik ben gestopt met mijn studie. En dat is nu officieel nadat ik een e-mail kreeg met, ‘’U bent uitgeschreven.’’ Lees ook die blog even terug. Klik dan op het woord: HIER!
Als je even iets hebt gemist dan, ja ik ben gestopt met mijn studie. De tweede in 3 maanden tijd. Ik heb dus al vrij snel 2x in de gaten gehad dat deze studies niets voor mij waren. De eerste keer was het, het beroep en de tweede keer door mijn gezondheid. En waarschijnlijk hou ik gewoon helemaal op met het hbo avontuur.
Studeren kost gewoon heel wat ruimte in je leven. Dat is ook iets wat ik had verwacht. Ik studeerde al zo’n 6 jaar op het mbo dus ik wist ongeveer maar toch ook weer niet helemaal wat mij te wachten stond. Maar ik wilde per se dat hbo papiertje, dus ik ging ervoor. Ik bedoel: betere baan mogelijkheden, beter betaald, meer kennis en overal vind ik het heerlijk om te leren. Maar even terug naar de ruimte die studeren inneemt. Want voorheen studeerde ik nog terwijl ik thuis woonde. Dus de ruimte die studeerde in nam had niet zoveel effect op alles wat er nodig was om bijvoorbeeld het huis draaiend te houden. In principe konden de mensen het thuis ook zonder mij.
Maar nu woon ik dus op mezelf. Dus de ruimte die studeren in nam was de ruimte die ik niet meer had voor de dingen die het huis draaiend moesten houden. En ja ik hoor je misschien denken, ‘’Maar je woont daar toch ook niet alleen?’’ Dat klopt. Maar vergeet niet dat op jezelf wonen niet voor iedereen zo natuurlijk verloopt. Het is samen nog heel erg wennen aan wie waar verantwoordelijk voor is en zich daar ook prettig bij voelt.
En om eerlijk te zijn hoeft mijn vriend van mij niet zoveel thuis te doen. Ideaal toch? Een vrouwtje die het appartement schoon en opgeruimd houdt. Voor mij is dat therapie of zoiets. Het is de ruimte die ik voor mezelf heb. Heerlijk mijn muziek aan en niemand die mij in de weg loopt. Alles kan op de manier en de snelheid dat ik graag heb. Plus, een opgeruimd huis is voor mij een opgeruimd hoofd. En een opgeruimd hoofd is iets waar ik heel veel waarde aan hecht. Want stress en andere zorgen kost bakken met energie. Maar die ruimte, maar ook ruimte voor zelfzorg was ik tijdens het studeren verloren. Ik begon mij ook schuldig te voelen als ik die ruimte dan ook nam. Wanneer ik aan het koken was, ging douche, de was aanzette of een serie keek. Ik moest eigenlijk aan school werken, maar privé ging er natuurlijk ook nog van alles door.
En in de maanden dat ik alleen werkte lukte het enigszins redelijk goed om werk en privé te combineren en mijn energie hierin te verdelen. Dat overzicht raakte ik compleet kwijt toen ik weer ging studeren. Het besef dat studeren nu toch echt teveel van mij ging vragen kwam door iets wat mijn slb’er vertelde in de les. Dat school zo’n 40 uur inneemt. Ik schrok. Want een 40 uur baan? Dat is iets wat door mijn gezondheid mij niet lukt. Tenminste niet in combinatie met alles nog daarbuiten. Want in principe werk ik ook 40 uur. Maar dat bestaat uit school, werk, het huishouden, persoonlijke verzorging, hobby’s en socialiseren. Allemaal gepropt in die 40 uur. Waarin andere dus alleen die 40 uur besteden aan school en/of werk, kunnen zij daarna ook nog energie uitgeven aan van alles daarbuiten. Ik kan dat dus niet. Alles zit in die 40 uur. De uren daarnaast besteed ik aan verplicht herstellen en/of welbekende crashes.
Ik ben heel erg gesteld op mijn eigen ruimte. In deze ruimte kan ik reflecteren, plannen en dromen over wat ik wil in het leven. In deze ruimte kan ik even mezelf helemaal afsluiten voor de rest van de wereld. Die ruimte heb ik nu weer wat terug. Soms sta ik nu midden in de woonkamer met de gedachte, ‘’En nu?’’ Dat is lang geleden. Het lukt weer om zo goed als te leven. Om normale alledaagse dingen te doen. Maar ook de dingen die mij, mij maken.
Ik hoef niet constant in beweging te zijn. Ik heb ruimte nodig. Ruimte om stil te staan, om in bed te liggen, om een boek te lezen, een serie aan te zetten of eindelijk eens de voorraad kast op te ruimen. Ik heb ruimte in mijn leven nodig om rust te nemen. Want dat is zo’n belangrijk aspect in mijn leven met ME En fibromyalgie. Ik kan niet alles, zelfs niet als ik er mijn gedachte aan toe zet. Ik wil dat ook niet. Ik werk hard. Dat is voor mij hard werken. Door ruimte te nemen in mijn leven. Dus ik zal dit niet omschrijven als een stapje terug nemen. Ik omschrijf dit als eindelijk weer te ruimte te hebben om te leven.
Leven Met Lepels 