Ik schrijf dit meteen vanuit het ziekenhuis, waar mijn vriend op dit moment wordt geopereerd. Het is geluk bij een ongeluk, want hij gaf al een tijdje aan dat hij even wat rust nodig had. Die krijgt hij straks genoeg als hij verplicht thuis moet gaan zitten, met zijn voet in het gips. Die hij dus vanmorgen bij een val met de fiets heeft gebroken.
Ik schrijf van patiënt naar verzorgende, omdat ik normaal de persoon ben die verzorgt moet worden. Afgelopen week was het ook weer raak. Het ging de hele dag goed en toen BAM: PEM liet even weten dan die niets ongestraft laat. Het ging opeens helemaal de verkeerde kant op: Extreme hoofdpijn, misselijk, braken, gevoelig voor licht en geluid, en veel huilen (want zo’n aanval kan een uur tot wel bijna 11 uur duren). Niet weten hoe het zich ontwikkeld vind ik altijd dood eng. Maar waar ik naartoe wil is dat het dan verrekte handig is dat er iemand rondloopt die dingen voor mij kan doen: Bij mij komen kijken, medicijnen pakken, drinken pakken, het licht en geluid zo min mogelijk maken, opruimen, de kat verzorgen, etc. Want op zo’n moment ben ik niet meer in staat om te functioneren.
Nu verwacht ik niet dat hij alle weken niets kan doen. Dus helemaal hopeloos zal het niet worden. En we hebben zoiets gelukkig al eerder meegemaakt, toen hij alweer een poos geleden aan zijn lies werd geopereerd. Toen was ik vooral heel angstig hoe dat ging lopen. Wat nou als ik inderdaad crash? En ik kan niets, en hij kan niets? Het is voor iemand met ME tijdens een crash gewoon de meeste van de tijd niet mogelijk om ons daar overheen te zetten en toch iets te doen. Dat maakt 1) de crash alleen maar erger, en 2) het herstellen duurt ook weer veel langer. En over het algemeen kan die ene crash je permanent verslechteren.
Dus ik hoop vooral dat mijn lichaam aardig voor mij blijft. Eigenlijk zoals die de afgelopen tijd heeft gedaan. Ik bedoel de pijn met deze temperaturen valt heel erg mee en ook PEM is lief voor mij (behalve afgelopen week dan). Maar alles kan natuurlijk zo veranderen. Vooral als je partner ook nog eens weg valt. Ik denk dat ik hem al die kleine klusjes die hij zittend kan doen maar aan hem geef. Alleen beetje jammer dat ik dan net alle sokken al heb gesorteerd.
Leven Met Lepels 
Call me if u need me! ☎️
LikeGeliked door 1 persoon