En daarmee zijn we, voor nu, aangekomen bij alweer de laatste blog van de reeks: Concert Verhalen. Met dit keer het concert van Palaye Royale, op 3 februari in 013 Tilburg.
Als ik iets heb geleerd van de afgelopen twee keer, is dat naar een concert gaan het eigenlijk gewoon veel wachten is. Ik moet zeggen dat dat dan ook het meest intensieve is van de gehele dag. Ik bedoel: vertrekken rond 16:00, aangekomen in Tilburg, auto wegzetten en ergens wat gaan eten rond 16:45, bij het gebouw om 17:45, wachten totdat de deuren opengaan om 19:00, de eerste band Starbenders in het voorprogramma om 19:30, de tweede band Yonaka om 20:15 en Palaye Royale om 21:30. Dat is al ruim 5,5 uur tussen van huis weg gaan tot aan dat ik daadwerkelijk de band te zien krijg. En dan duurt nog hun deel tot 23:00. Dat is al 5,5 uur lepels uitgeven (aka een heleboel energie verliezen), tot aan waar ik natuurlijk voor kwam. En eigenlijk veel meer want daarvoor moet ik natuurlijk nog: douchen, omkleden, make-up doen en oh wacht boodschappen (want vriend zat nog in het gips).
Mijn lichaam kon het allemaal wel aan. Die kon zonder problemen de dag doorkomen. Zelfs de lichte hoofdpijn waarmee ik in de ochtend opstond besloot om de rest van de dag maar weg te blijven. Dat voelde zo fijn. Vooral na de lichte crash die ik zo’n twee dagen eerder ervaarde.
Het is vaak hopen dat het lichaam aardig is op zulke dagen. Hopen dat die tenminste vandaag even niet teveel van zijn slechte kant laat zien. En natuurlijk hakt het er wel in. Ik bedoel de loaded fries van Taco Bell en het zitten op de koude stoep voor het wachten totdat de gebouw deuren open gingen, konden natuurlijk niet zonder gevolgen. Een hoge hartslag en pijnlijke spieren waren vooral het gevolg.
Het concert was gaaf, de lange uren waren het meer dan waard. De bands waren ge-wel-dig goed! Als je niet beter zou weten zou je zeggen dat het zij de headliners waren. Palaye Royale zelf is een band die er werkelijk een show van maakt. De vele verschillende lichten, de confetti, de bandleden die het publiek ingaan, of dat nou op een opblaasbare boot is, of om het publiek te scheiden voor de moshpit. Het is een show met heel veel verschillende prikkels. Een activiteit die niet iedereen met bijv. ME kan doen. En dat besef ik goed. Sinds Leven Met Lepels heb ik meer geleerd over ME. En wanneer ik dit soort dingen doe besef ik hoe veel geluk ik mag hebben.
Tijdens het concert maak ik mij over mijn ME en fibromyalgie niet meer zo’n zorgen. Waar ik wel rekening mee hou is mijn scoliose. Een concert betekend veel mensen om mij heen en heel wat kansen dat anderen mij in mijn rug duwen en/of stoten. Vooral bij dit soort concerten, waarbij moshpits ontstaan. Dus sta ik wat meer aan de zijkant waarbij dat veel minder gebeurd. Waar ik mij compleet veilig voel. Ik heb namelijk al eens eerder mijn rug gekneusd door een elleboog.
De volgende dag moest ik weer werken. Oorspronkelijk om 8 uur maar mijn leidinggevende appte tijdens het concert of ik om 12u wilde beginnen. “Heel graag!”, appte ik terug. Dus ik kon nog even uitslapen na het concert. Het weekend was wel zwaar en heeft een hele klap op mijn gezondheid gegeven. Samen met een nog een virus die besloot mijn lichaam over te nemen. Daarover later meer.
Ik kijk met heel veel plezier terug naar de afgelopen concerten. Het was iets wat ik niet heel vaak deed, maar wel meer wil gaan doen. Mijn energie gaat vooral uit naar werk en naar thuis. Echt opstap en leuke dingen doen met vrienden doe ik vrij weinig. Geen energie voor. Maar dit doorbrak dat even. Het was super intensief, maar wel heel leuk.
Muziek speelt een grote rol in mijn leven. Zonder zou ik echt niet kunnen. Ik heb altijd en overal, als het kan muziek opstaan. Het is het eerste wat ik doe als ik thuis kom, als ik opsta en als ik van huis weg ga. Dan gaat er muziek aan. De afgelopen maanden heb ik zeker 3 van mijn favoriete artiesten live mogen zien en nieuwe bands mogen ontdekken. En dat vergeet ik nooit meer. Ik hoop, zolang mijn gezondheid het toe laat, het vaker te mogen doen.
VOLG LEVEN MET LEPELS
Leven Met Lepels 