En de reeks concert verhalen zet zich voort. Ik kocht last minute een kaartje voor All Time Low op 7 maart. Nu ik een paar concerten heb bezocht, wist ik ongeveer wat mij te wachten stond. Dus maakte ik mij minder zorgen over of ik het wel vol ging houden. Zoals ik al eerder beschreef ik mijn blogs, raak ik een adrenaline rush zodra ik daar in de zaal sta.
Misschien minder zorgen, natuurlijk nog steeds een klein beetje. Dat zal altijd blijven. Een beetje zorgen maken over of mijn lichaam het vol gaat houden. Voor het concert heb ik zo min mogelijk gedaan. Oftewel op de bank gehangen. Het appartement had echt een opruim en poetsbeurt nodig, maar ik beloofde mezelf dat een andere dag te doen. Mijn energie moest bewaard blijven voor het concert. Dat soort keuzes moeten gemaakt worden. Ja, ik hou van een opgeruimd en schoon appartement, maar deze concerten zijn ook heel belangrijk voor mij geworden.
Gelukkig ging ik niet alleen, maar met een klein groepjes samen. Ik werd opgehaald met de auto. Dat scheelt een heleboel energie in tegenstelling tot het reizen met het openbaar vervoer. Ik stelde eerst voor om naar die persoon toe te fietsen, maar het regende de hele tijd dus stelde ze voor mij op te halen. Soms voel ik mij dan schuldig. Ik heb namelijk geen auto. Dus ben vaak afhankelijk van andere. Dan vind ik het moeilijk om ja te zeggen, maar eigenlijk vind ik het wel heel fijn als iemand dat kan doen. Het scheelt namelijk zoveel energie.
Elke minuut dichterbij het concert merkte ik wel dat ik lichamelijk nog zwak was van de afgelopen weken. Maar het voelde wel goed om er lekker uit te zijn. Omdat ik weet dat dit iets is waar ik later met trots op terug kan kijken. Waarin ik het gevoel had dat ik echt leefde. Dat is namelijk iets wat ik weer heel graag wil voelen. Dat ik leef. Ik heb dat veel te lang niet gedaan, beter gezegd zelfs niet gedurfd, in verband met mijn gezondheid. Veel te bang om ziek(er) te worden. Maar sinds ik naar deze concerten ga, voel ik mij steeds beter worden. Het is iets normaals wat ik kan doen. Iets wat andere ook doen. Even de adrenaline mij over laten nemen en genieten.
Het concert was super gaaf. Het begon met Lauren Hibberd en Games We Play in het voorprogramma, die allebei helemaal te gek waren. Als je ze nog niet kent, zoek ze zeker op. En natuurlijk All Time Low als hoofdprogramma. Ik heb hun muziek eigenlijk nooit intensief geluisterd. Maar ik vond het super leuk. En ik vroeg mij eigenlijk af waarom ik dat nooit had gedaan, want wat zijn hun goed zeg. Dat scheelt wel in energie die ik verbruik tijdens het concert. Dat klinkt misschien raar. Maar de vorige bands waren allemaal bands waarvan ik de muziek super goed ken. Waarin ik lekker dans en meezing met hun nummers. En natuurlijk het enthousiasme omdat ik ze live meemaak. En dat kost allemaal energie. Nog meer energie dan er rustig te staan en te luisteren.
Maar ook dat vond ik iets hebben. Een concert van een artiest gaan, die ik wel tof vindt, maar nog niet zo heel goed ken. Het is iets nieuws ontdekken. Dat vind ik heel leuk om te doen. En een concert bezoeken kost al zoveel energie. Alleen al van alles wat er gebeurd voordat het überhaupt begint, dat het ook wel even fijn is dat ik tijdens het concert even rustig kan luisteren en genieten van de muziek.
Aan de andere kant duurt het voor mijn gevoel wel allemaal 10x langer. Want als ik de band goed ken dan sta ik echt lekker mee te dansen en te zingen en dan gaat de tijd heel snel voorbij. Ik heb dan nog niet eens in de gaten hoeveel energie het mij allemaal kost. En beseffen dat iets veel energie kost is soms heel overweldigend. In de zin van, ‘’Shit, kost dat echt zoveel energie?’’ En dan zet ik dat weer op het lijstje van ‘dingen die energie kosten en ik rekening mee moet houden tijdens een concert’.
Het leven met lepels houdt ook nooit op. Ook niet tijdens leuke dingen helaas. Maar daardoor word ik weer een stuk wijzer van mijn energiegebruik. Wat ik wel en niet (meer) kan.
Ik kijk er in ieder geval uit om nog meer concerten te bezoeken. Ik heb in ieder geval een kaartje weten te bemachtigen voor Fall Out Boy in oktober, en ik heb nog wat andere in gedachten. Ik ga het zien. Gelukkig heb ik een lieve collega die mij heeft geadopteerd in het concerten wereldje. Dus deze reeks zal nog wel even doorgaan.
VOLG LEVEN MET LEPELS OP
Leven Met Lepels 