Soms twijfel ik of de supermarkt nog wel de beste plek voor mij is. Dat kwam vooral door de afgelopen week. Die was qua gezondheid een rollercoaster. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal ging het alle kanten op. Het was een week van, “Yeah, i got this!”, naar, “Ik kan het allemaal niet meer.” Heel veel verschillende emoties en gevoelens die ik moest verwerken.
Wanneer het goed/slecht gaat
Ik maak vaak een keuze gebaseerd op het gevoel dat ik op dat moment ervaar, zonder daar dus echt goed overna te denken. Impulsief.
Dus wanneer het slecht met mij gaat, met mijn gezondheid, vaak in de vorm van crashen, dan gaan mijn gedachtes naar, “Ik kan en wil dit niet meer.” De realitiet komt ineens weer hard binnen. Vaak gaat dit samen met angstgevoelens. Niet wetend wat de toekomst mij nog zal brengen met mijn wankelende gezondheid. Onzekerheid naar werk, inkomen, vitaliteit, etc.
Wanneer het goed met mij gaat dan zie ik alle mogelijkheden in de wereld. Ik neem alle diensten over op het werk die ik maar aan kan nemen en ik zie een hele carrière voor me.
Is de supermarkt nog wel iets voor mij?
In ieder geval was afgelopen week zo’n week. Een week met hele slechte dagen, maar ook redelijk goede. Maar dat liet mij dus wel twijfelen. En eigenlijk al langer. Is de supermarkt nog wel iets voor mij?
En het antwoord daarop is, “Ja.”, maar ook, “Nee.” Ik hou van mijn werk. Ik hou van het buurten met de gasten op het park, het net iets extra’s doen zodat ze een fijne vakantie hebben en het belangrijkste: ik heb geweldige collega’s en vooral een geweldige werkomgeving. Het is ook niet gek dat ik een diploma heb voor eerste verkoper (aka floormanager), want ik vind het heerlijk om in een winkel te staan, mensen aan te sturen en problemen op te lossen. Nou is dat niet mijn huidige functie maar had ik dat wel graag gedaan. Maar lichamelijk is dat niets meer voor mij. Als floormanager kan ik niet opeens niet aanwezig zijn. Dus dat is al geen doel meer.
Daarom ben ik marketing en communicatie gaan studeren. O.a. de weg voordat het in de schappen ligt of om de verkoop te stimuleren. Super interessant en meer bezig op kantoor. Dus nu ben ik langzaam aan het rondkijken voor iets wat past bij dat diploma. Niet alleen buiten Centerparcs, maar ook daarbinnen! Dat heb ik bijna nog niemand verteld. Maar ik krijg als goed is binnenkort een telefoontje om de mogelijkheden te bespreken. Dat zal toch tof zijn!
Ik weet nog niet of ik iets fulltime wil gaan doen zodra ik het vind, want in september wil ik beginnen op Fontys hogeschool richting AD-ICT Media Design.
Dus ondanks dat ik dit werk heerlijk vind hoop ik uiteindelijk een baan te vinden die wat meer lichamelijk rust kan bieden. Waardoor ik niet contant angst heb dat mij lichaam mij in de steek zal laten. Hopelijk krimp ik ook wat van die angst voor de toekomst daarmee!
Waarom dan blijven werken?
Als laatste wil ik kort nog vertellen waarom ik dan toch nog blijf werken. En dat is heel simpel. Werken geeft mij voldoening: dat ik iets bijdraag in de maatschappij en dat ik onafhankelijk mijn eigen geld verdien. Plus dat het werk, vooral tijdens de pandemie, letterlijk mijn leven heeft gered. Sinds 2020 deal ik weer heel erg met een depressie. Mijn collega’s, en de gasten maken elke slechte dag een betere dag. Dus ik blijf vooral werken voor mijn mentale gezondheid. Ondanks dat er angst heerst, wil ik die angst het niet laten winnen.
Leven Met Lepels 