De kerstdagen zijn pas net voorbij en ik wil jullie nu al even meenemen in hoe mijn kerst 2020 editie eruit zag. Ik denk dat ik voor veel anderen spreek als ik zeg dat de kerstdagen ontzettend veel energie vraagt. De vele verplichtingen, De mensen om je heen, overal waar je komt krijg je wat te eten en vergeet de alcohol niet. Vooral als je ook nog eens over een beperkt assortiment aan lepels (=energie) beschikt dan is de besteklade zo leeg.
Kerstavond
Vakanties zijn voor mij een kans om net wat meer bij te verdienen. De kerstvakantie was dus ook geen uitzondering. Dat betekende dat de kans groot was dat ik tijdens kerst in de winkel stond; en dat was dus ook zo. Kerstavond en eerste kerstdag draaide ik diensten van 6 uur. Deze vielen zwaar. Eerder sprak ik op het werk af om tijdelijk diensten van 5 uur de draaien, dus dat extra uurtje maakte me zenuwachtig. Waar ik bang voor was, dat gebeurde dus ook. Het nam dus ook net te veel lepels weg.
Na het werk ging ik meteen door naar mijn schoonmoeder, waar ik als eerste even op bed plofte. Ik deed even mijn ogen dicht om bij te komen. Ondanks een dutje te hebben gedaan, leken mijn lepels toch echt helemaal op te zijn tijdens het diner. Mijn hartslag ging flink omhoog en mijn lichaam had moeite om zich omhoog te houden. Gelukkig, zoals elk jaar, vieren wij kerst hier in onze pyjama, met onze voetjes omhoog, de tv aan en een Irish Coffee in de hand. Natuurlijk ging hierbij All You Need Is Love aan en heb ik heerlijk kunnen ontspannen.
1e kerstdag
Deze dag vierde ik thuis met mijn gezin, plus mijn stiefvader (die niet bij ons woont) en mijn vriend. We houden ons thuis netjes aan de regels i.v.m. covid, dus iedereen die niet bij elkaar ’s avonds in bed kruipt houdt zoveel mogelijk anderhalve meter afstand en hadden niet meer dan het max. aantal gasten in huis gehaald. Mijn werkdag was iets minder vermoeiend dan de dag ervoor, maar ik koos er nog steeds voor om even een dutje te doen in de middag (lepels besparen natuurlijk). Dit dutje was erg kort, maar ik moest het er maar even mee doen. We hebben cadeautjes op afstand via videobellen met opa en oma uitgewisseld en zijn daarna natuurlijk zoals elk huishouden in Nederland gaan gourmetten. Ook hier weer tijdens het eten hield mijn lichaam er langzaam mee op.
Maar wat houdt dat in? Dat ik ontzettend veel moeite moet doen om mijn rug recht te houden. Ik zit dus soort van als Quasimodo aan tafel (ironisch omdat mijn rug juist is vastgezet om dat te voorkomen). Daarbij gaat mijn hartslag omhoog en lijkt het alsof mijn huid compleet in brand staat. De oplossing was op dat moment om de alcohol te laten staan en even ergens te gaan zitten waar ik even achterover kon leunen. Ik moet nu alweer toegeven dat ik geen idee heb wat we de rest van de avond hebben gedaan. Bijwerking van me/cvs = geheugenproblemen.
Grappig feitje = Dat ik een soort dagboekje heb gekregen voor kerst waar ik elke dag een vraag kan beantwoorden voor 5 jaar lang. Misschien onthoudt ik dan nog wat ik het jaar daarvoor heb gezegd.
2e kerstdag
Halleluja, ik kon uitslapen. Geen wekker om 5 uur in de ochtend die niet alleen mezelf, maar ook mijn vriend chagrijnig maakt. Het was erg ontspannend om even rustig wakker te worden. Op deze dag kon ik tenminste genieten van onze zelfgemaakte worstenbroodjes tijdens het gezamenlijk ontbijt. Alles deze dag ging zo zijn gangetje. Ik heb de dag heerlijk in mijn pyjama besteed met een glaasje wijn en kerstfilms met het gezin. Tegen de avond en het 2e kerstdag diner waren mijn lepels toch echt veel minder dan gedacht. Dan denk je misschien wel: ”dat is raar, want vandaag was je vrij”, maar hier waren weer andere dingen waar energie naartoe ging. Natuurlijk het vele lekkere eten van de ochtend, het constant samenzijn, de wijntjes (oh die zijn gemeen), en focussen op de tv. Tijdens het eten, was ik er even klaar mee. Het zat hoog. Nu al voor de derde dag dat ik tijdens het eten in elkaar zak. Mijn moeder had zoveel moeite gedaan voor een heerlijk kerstdiner en ik kreeg amper iets door me keel van de vermoeidheid. Ik voelde me ontzettend schuldig. Ik dacht alleen maar aan dat ik het verkeerd heb aangepakt en ik niet heb gedacht aan al het harde werk van mijn moeder. Dat is natuurlijk niet waar, maar alles is dan even negatief.
Ik ben echt een helper, maar ik heb deze kerst me moeten overgeven aan mijn aandoeningen. Dat is super lastig, maar minder moeilijk als je letterlijk de bank op wordt gestuurd door de mensen om je heen. Hun doen de rest wel.
Ondanks alles heb ik een geweldige kerst gehad. Vorig jaar zat ik voor het eerst in Griekenland met de kerstdagen en dat beviel minder goed dan ik had gedacht. Dus ondanks de lichamelijk tegenslagen, was het gezellig, heb ik geweldige en vooral echt goed bedachte cadeaus gekregen die mij dagelijks kunnen helpen (zoals een rugzak met mijn logo erop, zodat ik reclame loop voor mijn blogsite), en was ik omringt door de mensen waar ik van hou. Ik mag dus vooral niet klagen!
Leven Met Lepels 